Reviews
Lees wat vroege lezers te zeggen hebben over het boek.
'Dit is een boek dat de lezer meeneemt en de zo nodige afstand creëert tegenover die gewone, kleine wereld. Een prachtig debuut.'
Rik Pinxten
em;prof. antropologie, UGent
'Een roman die je van het begin tot het einde betovert. Over de pittoreske Brugse kasseien tot de ijzige Siberische toendra. Een transformatieve reis voor de personages én voor de lezer.'
Louis De Jaeger
Auteur
‘Met dit menselijke verhaal waarin levens getekend worden door politieke en historische breuklijnen, blijft Inge Denaeghel je beklijven vanaf de eerste pagina. De relatie tussen twee vrouwen die opgroeien op duizenden kilometers van elkaar drijft de lezer naar een verrassend en adembenemend slot.’
Peter Perceval
Spreker/auteur/regisseur
‘Inge Denaeghel beschrijft de taiga zo levensecht dat je als lezer je adem ziet wasemen tussen de sparren.’
An Van Paemel
Auteur
‘De rijkdom van de karakterschetsen in dit boek doet bijna Tsjechoviaans aan, met schitterende knipogen zo eigen aan zijn manier van vertellen. Ayuna en Sophia gaan door alle mogelijke fases waarin relaties tussen zussen kunnen gaan, hoewel ze mekaar eigenlijk niet kennen. Hun verhaal, dat de ruggengraat van het boek vormt, klinkt dan ook vertrouwd en herkenbaar. Dat het een goed onderbouwde inkijk biedt op de Russische geschiedenis maakt het alleen maar meeslepender.’
An Nelissen
Actrice
Schrijf jij ook een recensie?
Heb je Bevroren levens gelezen en weet je niet goed waar je een review kan plaatsen? Gebruik dan één van deze linken. Dan kan je review misschien ook op de website geplaatst worden.
Meer Reviews
Lees wat lezers te zeggen hebben over het boek.
"Bevroren Levens’ is een knap geschreven debuutroman van Inge Denaeghel. Het boek is geschreven met een vlotte pen en leest als een Trans-Siberische Express. Een verhaal met twee verhaallijnen, die mooi tot een geheel samenvloeien." Lees Meer
Boekenkastweb
"Inge Denaeghels beeldende, haast poëtische schrijfstijl weet precies de juiste emoties te raken en over te brengen op de lezer. Ze houdt je vanaf het prille begin van het verhaal vast en laat je niet meer los. Ik werd zo meegesleept, dat ik de grootste moeite had om het verhaal weg te leggen en het liefst van al Bevroren levens in één keer verslond. Ook Inge Denaeghels omgevingsbeschrijvingen zijn alleen maar te benoemen als top. Ik voelde de sneeuw haast kraken onder mijn voeten en kon de koude wind op mijn wangen voelen." Lees Meer
Anneliesleest
"Denaeghel maakt gebruik van een verfijnde schrijfstijl die een levendig beeld creëert van het leven van de personages. Haar beschrijvingen zijn zeer nauwkeurig en uitgebreid uitgewerkt. Ze maakt regelmatig gebruik van metaforen: “De dood komt als een geest in de nacht". "Het is wazig, vluchtig en is weg voor je het goed kan bevatten.” “Schimmen uit het verleden volgen hen als koppige schaduwen door de gangen”." Lees Meer
Karina1984
"Een debuutroman van Inge Denaeghel met ijsschotsen op de cover en een intrigerende titel. Meer heb ik niet nodig om nieuwsgierig te zijn. De achterflap maakt me nog nieuwsgieriger want wat kunnen twee vrouwen, 8000 km van elkaar, nu met elkaar gemeen hebben? Ik ben niet verbaasd dat het verhaal zich afspeelt tussen Brugge en Siberië nadat ik de webpagina van Inge Denaeghel heb bezocht. Ik citeer “Inge Denaeghel nam in 1991 voor het eerst de Trans Siberische Express naar het verre Boerjatië. Doorheen de jaren bleef ze de regio bezoeken om er etnografische verhalen rond sjamanisme op te tekenen. Haar laatste bezoek aan het magische Baikalmeer inspireerde haar om deze debuutroman, Bevroren Levens, te schrijven.”, einde citaat. Denaeghel schijnt nogal een reisduif te zijn want, en ik citeer weer haar webpagina “In haar vrije tijd reist ze per camper doorheen het Europese en Aziatische continent. Van Polen naar Portugal, doorheen de Balkan naar de Kaukasus. Steeds op zoek naar nieuwe verhalen.”, einde citaat.
Het verhaal focust vooral op de levens van twee vrouwen, 8000 km van elkaar. In het ijskoude Siberië groeit Ajuna Dandarova op aan de oevers van het Baikalmeer onder het woelige Sovjetbewind. Aan de andere kant van de wereld, in Brugge, leeft en werkt Sophia Lambert, een antropologe. Beide vrouwen hebben dit gemeen dat ze allebei op zoek zijn. Ajuna zoekt naar haar verloren zoon, Sophia is op zoek naar wie haar vader was. Alle belangrijke vragen over het leven cirkelden rond deze grote onbekende. Haar moeder Stella heeft steeds geweigerd om te zeggen wie haar vader was en wanneer Stella overlijdt start Sophia haar zoektocht.
Ajuna Dandarova hecht heel veel belang aan het wezenlijke in de mens en het geestelijke leven. Ze heeft bv. geen enkele moeite met de normaliteit van de dood: “zoals ieders leven was ook dat van haar vader gedoemd om terug te reizen naar daar waar de overledenen zich bevonden, om later terug te keren tot de levenden in die eeuwige cirkel van zijn en niet-zijn.”. Dat is ook niet zo verwonderlijk, ze komt uit een familie van belangrijke sjamanen. Zelf draagt ze die krachten ook in zich mee, al doet ze niet aan sjamanisme. Ze is een verdienstelijke kunstenares die haar emoties verwerkt in haar doeken. Haar karakter is complex genoeg om interessant te zijn voor mij als lezer. Ze heeft een sterke wil maar heeft toch ook nood aan liefde en geborgenheid. Ajuna heeft nog steeds een innerlijke binding met haar overleden grootvader. Die was een heel invloedrijke sjamaan én een dichter. Jammer genoeg was de regering van de Sovjet-Unie niet erg opgezet met sjamanen noch met kritische dichters en hun invloed. Waar Ajuna een binding blijft houden met het verleden en de natuur heeft haar broer Dashi zich daar een heel eind van verwijderd. Hij leeft als zakenman in Sint-Petersburg en wil zo weinig mogelijk weten over het leven in Siberië. Of hij daar gelukkig mee is moet nog blijken.
In tegenstelling tot Ajuna is Sophia Lambert meer gericht op wetenschappelijk onderzoek en analytisch ingesteld. Ze doet onderzoek naar sjamanisme nu en in het verleden. Wat de twee vrouwen allebei gemeen hebben is een nieuwsgierigheid naar het verleden en dat brengt hen uiteindelijk samen. Wat ze niet hetzelfde hebben is een goed huwelijk. Ajuna is gelukkig met haar Boris terwijl Sophia’s huwelijk op de klippen loopt. De relatie met haar dochter Katherine wordt pas warmer nadat ze alleen gaat wonen en ze eindelijk beseft dat ze niet alleen voor haar werk kan leven. Het is ook Katherine die haar uiteindelijk aanspoort om op reis te gaan naar Rusland, op zoek naar sporen van haar vader. Waar ze zich in Brugge min of meer liet leiden door de situaties blijkt ze in Olchon meer veerkracht te hebben dan ze dacht, of misschien is het overlevingsdrang. Toeval of niet, de laatste tijd schijnen er altijd boeken op mijn pad te komen die op de een of andere manier te maken hebben met identiteit of afkomst. Ook in Bevroren Levens is dat weer het geval. Ook hier een zoeken naar zichzelf en waar je vandaan komt.
Wie ook op zoek is naar zijn identiteit is Michael, de in Canada wonende zoon van Ajuna. Hij gaat op zijn beurt op zoek naar zijn moeder nadat hij te weten komt dat hij niet de natuurlijke zoon is van zijn ouders. Hij zit met de vraag waarom zijn moeder hem heeft weggegeven. Die verwarring probeert hij kwijt te raken in videokunst met titels als ‘Urban Underground Womb. The making of. (You Tube) 3 #searching for identity. Produced by: 1000bees.”. Hij wordt zo succesvol dat hij wordt uitgenodigd naar Rusland. Maar hoe wordt het wanneer de paden van Ajuna, Sophia en Michael elkaar kruisen?
In elke familie zijn er hier en daar wel familiegeheimen te vinden. Dingen waar iedereen van weet maar niemand over praat. Dat thema is in Bevroren Levens mooi verteld via de twee belangrijkste personages. Door hen komen we mondjesmaat het mysterie uit het verleden te weten. Bij Ajuna is dat vooral de impact die de politieke realiteit had op verschillende generaties in de Sovjet-Unie. Iedereen leefde in voortdurende angst, de permanente controles door staatsambtenaren, de beperking van eigen meningen de, moeilijkheden voor een vrije expressie via de kunst.
Het is duidelijk dat Inge Denaeghel het gebied rond het Baikalmeer kent van haver tot gort. Dat maakt de poëtische beschrijvingen fijn om te lezen. Die levendige schetsen van de natuur in Siberië en brengen direct de juiste sfeer voor wat ze wil vertellen. “Alles rondom haar was wit. Zelfs de stammen van de bomen waren aan één kant bedekt met een sneeuwlaag. Witte pilaren die hen de weg wezen. Dikke korstmossen hadden zich aan de andere kant van de stam gevormd. Hun harige kruinen stonden als groene ijspegels rechtop. Trollen die hun aangrijnsden.”. De geheimzinnigheid van de bossen en meren sluit goed aan bij de thema’s van familiegeheimen en ontdekkingen uit het verleden. Ook het culturele luik in dit boek geeft een extra laag aan het verhaal. Sjamanisme en zijn rituelen, de legenden die aan het Baikalmeer verbonden zijn, de manier waarop en waarom Russische dansgezelschappen naar Europa werden gestuurd ten tijde van de Koude Oorlog en het bestaan van gevangenissen als Perm-36 zijn onderwerpen waar zonder twijfel nog meer over te weten valt. Dat zijn duidelijk de sterkste kanten van het boek. Minder vond ik de scènes met de voorspellende dromen en geesten die zich manifesteren. Maar dat komt voornamelijk omdat ik niks heb met bovennatuurlijke elementen en mystieke gebeurtenissen.
Iemand die houdt van literaire fictie met een vleugje historische achtergrond en een portie familiale drama’s komt met deze debuutroman zeker aan zijn trekken. Dat twee mensen een verbinding kunnen hebben door een gedeelde geschiedenis die tijd en ruimte overspant wordt mooi verwoord in het motto vooraan in het boek:
Your heart and my heart are very, very old friends (RUMI)
"
Marianne Verschaeren
"Wat een heerlijk boek! Inge Denaeghel wist me volledig in te pakken met haar sfeervolle beschrijvingen van het koude Siberië, de hoopvolle zoektocht naar familie van Ajuna en Sophia en de in spanning opbouwende verhaallijn. Ik kon het boek maar moeilijk wegleggen en was heel benieuwd naar het plot." Lees Meer
Samantha Scherps
"Ik vond 'Bevroren levens' naast vlot lezen ook gewoon heel interessant omdat het redelijk diep ingaat op een cultuur waar ik weinig tot niets over wist. Want laat ons eerlijk zijn, Siberië komt niet direct in je op om te gaan bezoeken. Het is altijd aangenaam om iets bij te leren, naast een sterk verhaal. Inge wist mij als lezer alvast nieuwsgierig te maken naar de cultuur, de regio maar zeker ook naar het verhaal van Ajuna en Sophia.Een vlot en mooi debuut in een ijskoude setting, dat menig lezer zal weten te verwarmen." Lees Meer
Laurenbetweenthelines
"Met dit verrassende debuut neemt ze ons mee naar het verre Siberië en schrijft ze een boeiend verhaal over twee vrouwen die in de fleur van hun leven op zoek gaan naar hun roots en hun toekomst. Vanaf het begin heeft dit verhaal je in zijn greep en laat het je niet makkelijk meer los. Dit psychologisch getinte verhaal is met veel zin voor gevoel geschreven. De auteur slaagt erin twee heel uiteenlopende locaties tot een mooi geheel te laten versmelten." Lees Meer
Het boekenrijk
"Prachtige zinnen vormen samen een mooi geheel. En dit voor een debuutroman. Ondanks het vlotte lezen wou ik soms gewoon eens stilstaan bij de mooie zinnen die Inge Denaeghel schrijft. De schrijfstijl is beeldend, met oog voor detail. Daarnaast weet ze de lezer aan het boek gekluisterd te houden door de mysterieuze verledens/levens van de personages. Slechts mondjesmaat laat de auteur meer los. In combinatie met bepaalde elementen waarbij je aan het eind van elk perspectief zo snel mogelijk wil verder lezen, bleef ik gespannen afwachten tot welke geheimen er zouden ontrafeld worden." Lees Meer
Mariekeleest
"Inge Denaeghel schrijft heel mooi in Bevroren Levens. De prachtige natuur in Rusland kwam helemaal tot leven, alsook alle andere plekken die in het boek aan bod kwamen. Door die schrijfstijl vond ik het moeilijk om het boek weg te leggen. Daar had ik al helemaal moeite mee toen het einde dichterbij kwam, toen werd het echt spannend…" Lees Meer
Samantha’s boekenhoekje
"Dit bijzonder debuut van de Brugse Inge Denaeghel heeft me een paar dagen meegesleept tussen het loeihete Brugge en het ijskoude Siberië. Twee vrouwen, de Siberische Ajuna en de Brugse Sophia namen me mee op hun bijzondere zoektocht naar hun verleden en naar niet geheelde wonden.
Ajuna woont in Irkoetsk, hoofdstad van de gelijknamige oblast (=Russische regio), aan de oevers van het Baikalmeer. Haar zoektocht naar haar verloren zoon Michaël, die ze als tienermoeder onder dwang bij de geboorte afgestaan heeft, brengt verdoken familiegeheimen aan het licht. Het gevoel van verlies, van onmacht beheerst haar schilderijen, die ze tentoon zal stellen in PERM-36 waar haar grootvader als dissident tijdens het Stalinregime opgesloten zat.
In Brugge groeide de antropologe Sophia op met haar alleenstaande moeder Stella, een belangrijke, imposante figuur in de Brugse kunstwereld. Dat haar moeder tot haar dood verzweeg wie haar vader is, schuurt aan haar verleden. Haar zoektocht begint aarzelend, steun vindt ze niet bij haar autoritaire, egocentrische echtgenoot, maar wel bij haar dochter Katherine.
Een foto brengt haar op het spoor van Siberië en van Ajuna. Als studente-antropologe heeft Sophia eerder in Oost-Siberië onderzoek gedaan naar de plaatselijke cultuur en het sjamanisme. Zij is dus bekend met de streek.
Dochter Katherine trekt haar over de streep om Ajuna op te zoeken in Irkoetsk.
De verhaallijnen, geschreven vanuit personele vertellers, haken vlot in elkaar, met af en toe een korte zijsprong naar Ajuna’s zoon Michaël en naar haar broer Dashi. Hij ruilde als 16-jarige onder dwang zijn geboortestreek Oost-Siberië voor Sint-Petersburg en werd er een geslaagd zakenman. Na de dood van zijn vader ontsnapt hij niet aan de drang om terug te gaan.
Alle ‘bevroren’ levens kunnen langzaam ontdooien.
De twee vrouwen leidden mij met hun spannende zoektocht in een totaal onbekende wereld binnen. Zoveel boeiende verhalen, zoveel informatie over het sjamanisme en over de tijdsgeest in Siberië tijdens de Stalinperiode tot en met de evolutie onder Poetin bleven mij boeien. En nergens, nergens had ik het gevoel dat ik terug op de schoolbanken zat. Toegegeven, ik heb vaak plaatsen, begrippen en namen opgezocht, om dan vast te tellen dat de uitleg een paar zinnen later in de tekst verwerkt was.
Inge Denaeghel studeerde wijsbegeerte en cultuurwetenschappen. Voor haar eindwerk vertrok ze met de Trans-Siberische expres naar Siberië om er verhalen over de levenswijze en de plaatselijke culturen te verzamelen. Sinds 1991 reist ze geregeld terug. De streek en de cultuur heeft voor haar geen geheimen.
Ik kon mij dus volledig op de auteur verlaten.
Ik heb genoten van de rijke en beeldende taal en van de natuur die alom aanwezig is.
De roman vraagt om verfilming!!
Ik kijk uit naar haar tweede roman.
"
Jet Marchau
Het boek is in alle boekhandels te koop.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suspendisse varius enim in eros elementum tristique.